Hortensja pisze: Na GS pojawilo sie kilka zdan, ze trzeba porownac Yuzu i Patrica ogladajac od kolan w dol- i tak i nie, bo ja wlasnie cenie u Chana proste plecy, podniesiona glowe, prowadzenie rak.
Zgadzam się w zupełności. Moje niefachowe oko nie jest w stanie odróżnić czy ktoś ma bardzo głębokie, czy "tylko" głębokie krawędzie i czy te krawędzie są czyste. Natomiast bardzo imponuje mi to co dzieje się u Chana od kolan w górę - tak jak wspomniała Hortensja. Widać tam ogromną kontrolę i pewność siebie. Według mnie jest to zarówno zaleta, jak i wada. Zaleta ponieważ Chan wręcz płynie po lodzie i czasami potrafi zahipnotyzować, ale dla mnie istotniejsza jest wada, czyli brak emocji, dreszczyku niepewności, ekscytacji....Programy Patricka zlewają mi się w jedno - większość kroków, ruchów powtarza od kilku sezonów - z obecnego LP bardzo podoba mi się moment, w którym jedzie nisko w kolanach w mondzie i udaje grę na pianinie - ale takich nowości u niego jest jak na lekarstwo. Należę do osób, które chcą przeżywać razem z zawodnikiem program - dlatego nie jestem w stanie ekscytować się Chanem, czy np. Shomą. Natomiast uwielbiam zawodników, których nigdy nie mogę być pewna, którzy mają potencjał pojechać czysto i zachwycić, ale też mogą szorować tyłkiem lód - np. Hanyu, Fernandez, Amodio, Brzezina itp. Ich programy zawsze są dla mnie wielką niewiadomą, nie wiem które oblicze pokażą. Poza tym lubię gdy zawodnicy pokazują swoją osobowość w trakcie programu, potrafią podejść do siebie z dystansem i śmiać się ze swoich błędów - improwizacja Amodio po upadku w piruecie wciąż jest jednym z moich ulubionych momentów w łyżwiarstwie ostatnich lat, albo miny Yuzuru, gdy nie wychodzą mu skoki. Dla mnie to są prawdziwe emocje, jakże różne od autopilota, którego włącza Chan podczas programu. Cieszę się, że w łyżwiarskiej młodzieży widać tych "ekscytujacych" zawodników - np. Pitkeev, Boyang Jin, a nawet Nam. Żeby była jasność - to wszystko jedynie moje odczucia i moje opinie
Zamykając temat solistów, chciałabym wspomnieć o paniach i parach sportowych, które w końcu udało mi się nadrobić.
1. Ashley Wagner - szkoda, że miała problemy z sukienką, bo ta pożyczona to tak średniawo do samby pasowała. Bardzo podoba mi się jej tegoroczny program krótki - było dynamicznie, kobieco, seksowanie. Ashley świetnie się czuje w takich klimatach. Solidnie skokowo, choć dla mnie kombinacja odrobinę podejrzanie wyglądała
O ile w zeszłym sezonie podobał mi się jej dowolny, o tyle teraz już nie bardzo...Przeszkadzają mi jej dziwaczne ruchy dłoni w całym programie. Program Elizavety jest pustawy, ale i u Ashley choreografia i łączenia leżą. Ogromnie nadrabia osobowością i interpretacją, ale nie wiem czy da radę tak stabilnie jeździć skokowo cały sezon...Byłoby świetnie gdyby dała radę powalczyć z pozostałymi Rosjankami.
2. Elizaveta Tuktamysheva - bardzo lubię Carmina Burana i uważam, że pasuje ten utwór do stylu Elizavety, ale program jest tragicznie pusty pod względem choreograficznym. Przeszkadzał mi długi najazd do kombinacji i słabe piruety. Dowolny utrzymany w podobnym, dramatycznym stylu. Mieszanka muzyczna to dla mnie wielkie NIE. Ciężko się ten program i słucha i ogląda. Nie wiem dlaczego tak dobra zawodniczka otrzymała tak okropne programy....Dobra próba 3A, ale w takiej formie nie wiem czy da radę być na podium na Mistrzostwach Rosji.
3. Yuka Nagai - była moim objawieniem w japońskim łyżwiarstwie w zeszłym roku
Świetnie widzieć Japonkę z solidnym lutzem i wysokimi, dynamicznymi skokami - nie ma mowy o dokrętkach. Ma piękną sukienkę w SP, choć odrobinę za dużo się na niej dzieje. Wokal w SP całkowicie przyćmiewa choreografię. Wydaje mi się, że z samą wersją instrumentalną program zyskałby na atrakcyjności. W dowolnym szkoda błędów przy skokach. Niestety, ale program mi się nie podoba...Jest pustawo, choć Yuka jest bardzo elegancka i dlatego zdziwiła mnie ta okropna spirala
Tak czy inaczej - wykorzystała daną jej szansę, więc brawo!
4. Kanako Murakami - oh Kana, Kana i ten jej nieszczęsny 2A
Świetna sekwencja kroków w programie krótkim, ale oby pozbyła się tych okropnych czarnych rajstop, bo rozpraszały mnie. Dynamicznie i z charakterem. Poza tym - związek jej służy i wypiękniała od ostatniego sezonu
Uwielbiam fakt, że w zeszłym sezonie ona i Yuzuru jechali do muzyki z Upiora, a w tym oboje mają dowolne programy w japońskich klimatach
Muzyka z Wyznań Gejszy jest przepiękna, a niebieska sukienka - jak się domyślam - odzwierciedla Sayuri, w której dominował żywioł wody
2A to jej pięta Achillesowa i mam nadzieję, że popracuje nad tym do kolejnych startów...Szkoda, że w interpretacji tak mało charakteru Kanako...Podoba mi się fragment, gdy zaczyna się wolniejsza część i trzyma wyimaginowaną parasolkę
Ogromna szkoda, że nie ma w choreografii więcej elementów z tradycyjnego japońskiego teatru...byłoby znacznie ciekawiej i w charakterze muzyki.
5. Gabrielle Daleman - solidny program dowolny. Wciąż mam wrażenie, że jeździ trochę szarpanie i chętnie zobaczyłabym ją w czymś żywiołowym, wesołym.
6. Polina Edmunds - dobrze mi się ją ogląda w tym sezonie. Wygląda w końcu na młodą kobietę. Pasuje do niej muzyka klasyczna - ładnie prowadzi dłonie, ma elegancki, baletowy styl. Piękne piruety, solidne skoki. Tylko dlaczego aż tak przyklepane włosy?
7. Elizabet Tursynbayeva - skokowo tragiczny SP
wielka szkoda, bo skoki i piruety to jedyne co ją w obecnej chwili może dawać jej przewagę...
8. Alena Leonova - sądzę, że powinna pójść za przykładem Ashley i podkreślać w programach swoją kobiecość....Alena jest świetną performerką, więc chciałabym ją zobaczyć w programie, w którym mogłaby kokietować publiczność. Jednak największy problem w tym, że w Rosji w najbliższych latach nie będzie jej ani trochę łatwiej o przebicie się na imprezy mistrzowskie....
9. Joshi Helgensson - bardzo lubię ją oglądać. Nawet jak jej nie wychodzą skoki to zawsze wydaje się cieszyć z tego, że może się pokazać przed publicznością. Lubię programy, w których widać, że łyżwiarze kochają to co robią.
Pary sportowe
1. Meagan DUHAMEL / Eric RADFORD - solidne oba programy. W dowolnym nie ma już aż tak długich najazdów do obu wyrzucanych skoków, które są jeden po drugim. Świetnie, że wciąż podnoszą poprzeczkę techniczną, ale to, że jedzie się do lirycznej, spokojnej muzyki nie oznacza od razu, że jest się artystą. Dla mnie mogliby jechać do każdej dowolnej muzyki w podobnym nastroju i wrażenie byłoby takie samo. Tak czy inaczej - ich zmagania z technicznymi elementami są ekscytujące i już na początku sezonu wyglądają świetnie pod tym względem.
2. Evgenia TARASOVA / Vladimir MOROZOV - wmawiam sobie, że wiem o co chodzi w ich programie dowolnym i od razu lepiej mi się ich oglądało:) Vladimir jest dyrygentem, a Evgenia muzyką, więc nie przeszkadza mi już zbytnio jej sukienka. Ich twist jest cudowny, technicznie trochę odstają od Kanadyjczyków, ale są bardzo solidni i z przyjemnością ich oglądam.
3. Kirsten MOORE-TOWERS / Michael MARINARO - dla mnie ich medal to spore zaskoczenie. Kristen jest cudowna
Wygląda na taką małą śmieszkę
Dobre oba programy, choć przejadła mi się już muzyka z Romeo i Julia z wersji z Leonardo Di Caprio - mogłabym przysiąc, że słyszałam tę muzykę w tym sezonie już co najmniej z 10 razy. Fajnie ze sobą wyglądają i życzę im dalszych sukcesów.
:lol: Jak pojedzie czysto ten program to Chan będzie mógł jedynie pomarzyć o takim wyniku za dowolny :lol:
8.50 . Jeden sędzia ocenił go nawet na poziomie Nugyena. No kurde, serio ?